Henk in z’n element

We hoeven niet ver te gaan om weer iets mee te maken ... willen naar las Salinas daar zijn de zoutmeren en een strandkerk. 

op het strand een drukte van kinderen, de hele school verdeeld in groepen opgesteld rond de Torre de San Miguel. 
Druk met bewegen en Henk wil natuurlijk weten wat en waarom ze hier zijn... de jongste spreken geen Engels ook hun juf en meester niet maar bij de oudere groepen wordt snel contact gelegd én de juf erbij geroepen om het uit te leggen ... Henk helemaal in z’n element, blijft toch z’n passie ... iedere maandag en vrijdag gaan ze bewegen op het strand en vandaag een running ... nu de ‘warming up’ en dan van klein naar groot per groep een rondje rond de toren aangemoedigd door alle andere groepen. 
In het Dali museum hoorde we al dat in Spanje lange schooldagen gemaakt worden van negen tot vijf....daar staan dan wel drie maanden zomervakantie tegenover...en daarom regelmatig uitstapjes. 
we doen even mee met aanmoedigen en gaan dan aan de koffie.

besluiten om met de camper naar las Salinas te gaan maar eerst nog even van het heerlijke weer genieten.

hoe fijn om alle tijd te hebben of nog beter zonder tijd te leven... mijmeren wat over onze eigen schooltijd lang geleden... 

Las Salinas een kleine nederzetting van wat huisjes van de werknemers van de zoutmeren, nog wel in gebruik maar nu heel rustig,

Met haar 5 kilometer lange kuststrook is Las Salinas het grootste strand van Cabo de Gata.

In het midden van het strand staat de pittoreske kerk van Las Salinas, één van de belangrijkste symbolen van het park.

Het is een katholieke christelijke tempel die dateert uit begin 20ste eeuw. De sobere kerk werd gebouwd op een platform, om te voorkomen dat water en zand binnenkomt én om een sfeer van symbolische prioriteit te verlenen.

Voor het kerkje, rechts van de weg, liggen de zoutmeren, Salinas de Cabo de Gata. De 300 ha zoutmeren strekken zich uit over 4,5 km.

Zoutwinning is van oudsher een belangrijke inkomstenbron geweest voor de regio. Al in Fenicische periode werd er zout gehaald uit deze zoutmeren. Er is een archeologisch bewijs dat er ook in de Romeinse tijd een zoutindustrie was.

De zoutpannen van Cabo de Gata zijn de enige die in Oost-Andalusië industrieel blijven. Ze hebben een productiewaarde van ongeveer 40.000 ton zout per jaar. Maar er is meer, ze hebben ook een hoge ecologische waarde; het is namelijk de habitat voor heel veel dier- en plantensoorten.

nog een lunch aan het strand en moeten ons dan ‘los rukken‘  van dit mooie stuk kust en rijden 100 km verder, ook het reizen blijft ons verrassen maar vandaag nemen we jullie ook mee naar een niet zo’n mooie kant van Andalusië..

Het plastic van de Costa Almería

langs de randen het Nationale Parc  Cabo de Gata, tot aan Motril wordt de volledige kust ontsierd door plastic kassen. Met veel inspanning is de droge grond door irrigatie vruchtbaar gemaakt ten behoeve van de tuinbouw ; komkommers 🥒 tomaten 🍅 courgettes. Goed voor de economie, maar minder aantrekkelijk voor het aanzien van de kust. Het probleem is dat het plastic na enige tijd vergaat onder invloed van het zonlicht én de wind. De praktijk is dat een tuinbouwer dan een nieuwe kas plaatst en de oude kas met het half vergane plastic gewoon laat wegrotten. 
Snap nu wel waar een deel van de ‘plastic soep op zee’ vandaan komt, overal langs de kust zie je plastic én het waait zo de zee in .... 

op de foto’s is het bijna niet vast te leggen ... van een afstand lijkt het in de bergen op sneeuwvlaktes, en aan de kust lijkt het op te gaan in de zee.
gelukkig zien we een verandering van gebruik van een soort doek i.p.v plastic.

Staan nu op een camping in La Mamola en horen het ruisen van de zee.